"Cudze chwalicie, swego nie znacie.."

Każdy człowiek został obdarzony talentem, wyjątkowym darem. Nieraz nie zdajemy sobie sprawy z tego, że potrafimy "coś więcej", ale tak jest. Nie tylko nie doceniamy siebie, ale i osób wokół nas, naszych znajomych czy bliskich. Chcę Wam przedstawić kolejny talent z mojego otoczenia. Tegoroczna maturzystka, uczennica klasy humanistyczno-medialnej i przyszła poetka - Patrycja Gołębowska.
Poniżej kilka słów Patrycji o sobie i jej wiersze:Nie czuję się Mickiewiczem ani Słowackim. Pisanie wierszy uważam za coś naturalnego, nieczyniącego ze mnie herosa. Ta pasja sama mnie znalazła. W 2010 roku pani, która prowadziła świetlicę opiekuńczo - wychowawczą w moim miejscu zamieszkania, pewnego razu przeczytała nam swoje wiersze. Poczułam, że sama muszę spróbować coś napisać. Zajęcie to bardzo mi się spodobało, tworzyłam utwory zarówno pesymistyczne, jak i wesołe. Z czasem przeszłam do tłumaczenia tekstów piosenek w obcych językach, tak by w poetyckim języku oddać to, co w cudzych tekstach widzę ja. Twory spod mojego pióra umieszczane były w szkolnych gazetkach. Często pisałam wiersze na specjalne wydarzenia w miejscowości, w której mieszkam, dedykowałam także dzieła ważnym dla mnie osobom. Czas przeszły, którym posługuję się do tej pory w opowieści o moim hobby ma swój cel. Chodzi o to, że w ostatnim czasie piszę bardzo mało, może jest to spowodowane brakiem artystycznego natchnienia. Nie chcę po prostu pisać potocznie nazywanego „chłamu”, wolę poczekać na odpowiedni moment, mam w planach stworzenie dramatu. Pisanie wierszy daje mi bardzo dużo. Czasem trudno jest zamknąć w słowach to, co jest ukryte w głowie. Język nie dysponuje aż tak wieloma słowami. Jednak warto próbować stworzyć swoistą komunikację z czytelnikiem, bo to właśnie komunikacja stanowi ogromną część życia człowieka.

1. Wiersz pod tytułem „Zakochani” - jest to utwór zainspirowany wierszem Wisławy Szymborskiej „Miłość od pierwszego wejrzenia”, opowiada o roli przeznaczenia i o tym, że ukochane osoby już kiedyś ze sobą się spotkały, choć może nawet o tym nie wiedzą.
2. Wiersz „meble wyobraźni” powstał podczas przeglądania katalogu z meblami jednej ze znanych firm. :)
3. Wiersz „a tutaj tylko cierpienie” to zbiór przeżyć osoby zafascynowanej obiektem uczuć, które czuł kiedyś każdy z nas.

Zakochani

(inspiracja wierszem Wisławy Szymborskiej Miłość od pierwszego wejrzenia)On i Ona – Zakochani
Przed ołtarzem razem stali.
Nie wiedzieli Zakochani,
Że już kiedyś się spotkali
Pewnego dnia oddychali
Tym samym czystym powietrzem
Może kiedyś się schowali
W jednej kafejce przed deszczem?
Jednak dalej przekonani,
Że się wcześniej nie spotkali,
On i Ona – Zakochani
Przed ołtarzem razem stali

meble wyobraźni

urządzić mądrze swoje życie
powstawiać meble wyobraźni
kanapa ogromna jak z baśni
i barek na chwile w zachwycie
regał z książkami cicho szepcze
że nadszedł czas powrotu właśnie
i niech lampka na nocnej szafce
nigdy przenigdy już nie zgaśnie

a tutaj tylko cierpienie

zamknięte w Niebie Twych oczu
nie chcę już schodzić na ziemię
u Ciebie mogę moc poczuć
a tutaj tylko cierpienie
kocham?
pragnę?
pożądam?
niepewność sprawia, że nie wiem
skrzydła chcę wzbić wysoko
a tutaj tylko cierpienie


Codzienność

Codzienność
rano jest jasno wieczorem ciemno
płynąć rutyny zamarzłą rzeką
celu tak blisko a jakby daleko
czas mi ucieka a ja wciąż ta sama
w smutek ubrana


Narcyzem być

Tak piękne jest moje odbicie,
że je miłuję ponad życie
od chwili, gdy z przejrzystej wody
wydobył się sęk mej urody.
Jak jest wspaniała, rzec nie umiem,
ale Narcyza już rozumiem,
gdy patrzę w lustro, sięgam Nieba,
innej miłości mi nie trzeba…


Łzy

Płyną wciąż nieposkromione,
Gdy masz w sercu ból,
Oczy nimi napełnione,
A na ranach sól,
Wraca to, co było na dnie,
W ciało wtapia się,
Dusza mało co nie spadnie,
Roniąc setną łzę.